Dankbaar dat onze familienaam nog altijd op de gevel staat

Hans Zeeman over familiebedrijf: van kasschilder tot technisch toeleverancier

Tholen – We schrijven het jaar 1928. Een visser keert, na vele weken op zee, terug naar de thuishaven in Vlaardingen. Een ander vissersschip vaart de haven uit en komt langszij. “Zeg, ik hoorde dat je een zoon hebt gekregen”, roept iemand van het schip de visser toe. Op dat moment neemt de visser en kersverse vader een besluit. Zodra hij van boord is, zoekt hij werk aan de wal. Met gepaste trots vertelt Hans Zeeman dit verhaal. Het verhaal van zijn grootvader Hannes Zeeman die de basis legde voor het bedrijf waar hij zelf als derde generatie aan het roer staat. Hoe heeft het bedrijf zich, nu bekend als Alumat Zeeman, onder leiding van Hans en zijn voorgangers ontwikkeld?

Onderhoud
“Mijn grootvader ging aan de slag in het onderhoud van de toen nog primitieve Westlandse tuinbouwsector”, vertelt Hans verder. “Het waren toen nog vooral druivenkassen en muurkasjes. Als er glazen ruiten stuk gingen, repareerde hij dat. En daarbij verving hij ook de stoppasta waarmee de glazen ruiten waren bevestigd.” Toen zijn zoons Nico en Jo oud genoeg waren, hielpen ze hem. Met meerdere zoons beschikte hij over een flinke onderhoudsploeg.

Uitvinder
Zelf heeft Hans zijn grootvader niet goed gekend. Hij herinnert hem als een heel oude man in een stoel, donker gekleed. Hoe de man het bedrijf verder uitbouwde, weet hij wel. “Hij had twee rechterhanden en was een uitvinder. Hij dacht: ’s winters heb ik haast geen werk en ’s zomers is het heel erg druk. Laat ik eens proberen om de materialen die ik gebruik zelf te maken. Hij ging aan de slag met bevestigingsmaterialen en stoppasta’s. Die verkocht hij ook aan installateurs en op een gegeven moment gaf hij het onderhoud op en richtte hij zich helemaal op het produceren en leveren van materialen. Dat gaf hem de gelegenheid om nieuwe dingen te ontwerpen.”

Volgende generatie
Toen het einde van Hannes’ arbeidsleven naderde, nam een aantal van zijn zoons, onder wie de vader van Hans het bedrijf over. Het assortiment werd sterk uitgebreid met nieuwe materialen. “Hun kracht zat ‘m in de ervaring die ze zelf opgedaan hadden met de installatie. Daarnaast vroeg een nieuwe tijd om nieuwe materialen. Zij maakten veel ontwikkelingen in de sector mee. Vroeger was het werk heel lokaal. Daar waar je werkte, kon je de kerktoren zien. Het was heel speciaal als je vijftien kilometer moest fietsen voor een klus.” De tuinbouwsector ontwikkelde zich verder en kassenbouwers zetten steeds meer projecten buiten Westland neer. “Eerst in Aalsmeer en vervolgens over de grens. De klanten werden ook steeds groter en internationaler. Natuurlijk ging alles zonder internet en e-mail. Ik heb nog telegrammen (orders) uit die tijd, uit Bulgarije bijvoorbeeld. Erg leuk en mooi om terug te lezen”, vertelt Hans.

Hoog bezoek
Ondertussen gingen de zaken door en groeiden Zeeman’s Kaskitbedrijf verder. Dat de Nederlandse tuinbouwtoeleveranciers wereldwijd een goede reputatie genoten, stond als een paal boven water. “Dat was in Nederland ook bekend. Het hoogtepunt voor mijn vader en zijn broers was een bezoek van Commissaris van de Koningin in 1966.” Zelf kwam Hans in 1986 in het bedrijf werken. Dat hij daar in het begin wat onzeker over was, kan hij niet ontkennen. “Ik vroeg me soms wel af of zo’n omgeving mij zou passen. Nu zouden we assessments houden en een profiel maken van iemand die bij ons wil komen werken. Dat was toen niet, twee rechterhanden hebben was vooral belangrijk. Uiteindelijk bleek ik ook wel iets van de creativiteit te hebben die mijn voorgangers hadden. Daarnaast zat het verder kijken dan twee passen vooruit wel in de genen. Waar liggen nog meer kansen dan alleen rondom de kerktoren van het dorp.”

Schijnwerpers
Tja en dan word je ouder en haakt de oudere generatie af. De schijnwerpers werden verzet en meer op Hans gericht.” Hans besefte dat, nu hij aan het roer stond, hij ook doorlopend zelf keuzes moest maken. “Geen keuze is desastreuzer. Je kunt niet wachten totdat iemand het je op een briefje komt geven.” Een van die keuzes was om te stoppen met de chemische productie van coatings en kitten en verder te gaan met de constructieve materialen, van luchtingssystemen en scherminstallaties. “Dat gaf ruimte voor meer ontwikkeling en ook financieel is het beter om op meerdere disciplines te focussen.” Het bedrijf groeide, mede dankzij drie overnames, waaronder Alumat in 2008, waardoor de naam veranderde in Alumat Zeeman B.V..

Dankbaar
Onlangs is een nieuwe productiehal en een extra kantoor in gebruik genomen. “Mijn vader is inmiddels 90 en aanschouwt het nog wel, maar het doorgronden van de hedendaagse business is moeilijk voor hem. De sector is nu heel anders dan in zijn tijd.” Trots is Hans wel, dat de familienaam nog altijd, ‘onaangeroerd’ op de gevel staat en dat er nog steeds een Zeeman aan het roer staat. “Dat maakt me blij en dankbaar.”

In 2014 heeft Hans het directieteam uitgebreid met Bert Strikkers. “Met gezamenlijke kennis en kunde werken we aan een toekomstbestendig bedrijf, Alumat Zeeman B.V., gericht op verdere internationalisatie en schaalvergroting. Dit op een prachtige locatie aan de rand van het Westland, gelegen aan de A20 met zeer functionele productiehallen, warehouse capaciteit en uitgebreide logistieke mogelijkheden.”

Bron: Bloemen planten nieuws